Een bezoek aan het jaarlijks AoM congres

Mijn bezoek aan de Academy of Management Conference in augustus was een geweldige ervaring. Het was erg leuk om meer 'vrije en uitgebreide' tijd te hebben met Lara, mijn vriend en collega-promovendus, en mijn begeleiders Svetlana en Erik. Het was ook een feest om Chicago te bezoeken - blauwe lucht, aangename temperatuur - en om de architectuur, winkels en sfeer te ervaren.  

Wat ik echter leerde door naar de Academie te gaan, had ik niet verwacht. Ik realiseerde me dat ik deze ervaring echt nodig had om deze academische wereld te begrijpen. De producten (kennis / theorie / artikelen), de structuur (afdelingen, theorieën, tijdschriften), de (hiërarchische) rollen (professoren, studenten, redacteuren) en de expliciete en impliciete spelregels (te veel om op te sommen). Het organiseren van een symposium samen met Lara en Svetlana, het presenteren van mijn onderwerp op de AoM en het indienen van mijn werk bij 'Practice Development Workshops' voelde allemaal als een uitdaging en verdiepte mijn begrip van deze wereld. Als consultant voel ik me redelijk vertrouwd met het leren kennen van organisaties en hun impliciete regels, maar deze wereld is (voor mij) het moeilijkst gebleken om te ontrafelen. En nu hoop ik dat mijn verbeterde begrip me zal helpen mijn papers te schrijven.

Ook heb ik veel relevante inzichten opgedaan over mijn onderzoek. Dat mijn werk was geaccepteerd door 4 PDW's  betekende dat minstens 7 wetenschappers mijn werk lazen en relevante feedback gaven. Wat een eer! Sommige van de geleerden waren mensen wiens werk ik bewonder en liefheb, zoals Ann Langly en Ann Cunliffe, dus ik voelde me als een groupie terwijl ik ze ontmoette en met hen sprak. Bovendien debatteerden drie invloedrijke wetenschappers tijdens een PDW over de bijdrage van mijn werk aan de wetenschap en boden ze vele relevante aanwijzingen om mijn werk te verbeteren. Ik merkte ook dat praten over mijn onderwerp me 'dwong' uit mijn mentale 'bubbel' te komen en ik merkte dat sommige dingen waarvan ik aannam dat ze duidelijk waren helemaal niet voor de hand lagen en veel meer uitleg nodig hadden.

In het algemeen vereist het onderzoeken van 'hoe het ongezegde de besluitvorming in boards beinvloedt' veel uitleg. Mensen gaan ervan uit dat dit onderzoek over non-verbale communicatie gaat, of nemen aan dat het onmogelijk is om te meten omdat men niet direct kan observeren wat er niet wordt gezegd. Anderen gaan er ook van uit dat zij of hun leeftijdsgenoten alle (relevante) gedachten en gevoelens delen, zodat er geen verband is tussen het ongezegde en de besluitvorming. Bovendien denken anderen dat het onuitgesproken is wat we bewust en opzettelijk voor anderen verbergen en gaan er daarom van uit dat het gaat om 'de moed om iets te zeggen'.

Het onderzoeken van het ongezegde in dit onderzoek betekent echter dat ik onderzoek hoe mensen 'in het moment' beslissen wat ze wel en niet zeggen en hoe hun inschatting bepaalt hoe anderen 'in een daaropvolgend  moment' beslissen wat ze wel en niet willen zeggen. Met andere woorden, ik hanteer een micro-procesonderzoeksaanpak. Dus, slechts één vergadering stelt me in staat om te onderzoeken hoeveel micro-evenementen tot (een gebrek aan) beslissingen leiden. Meer specifiek verken ik de voorbewuste of 'cognitieve scripts' van boardleden. Dit betekent dat ik hun automatische piloot of hun als vanzelfsprekende 'spreek-gedrag' bestudeer. Ervaren chauffeurs zijn zich niet altijd bewust  van wat ze doen tijdens het autorijden, maar zijn in staat  uit te leggen wat ze deden op een bepaald moment.  Hetzelfde geldt voor hoe we spreken tijdens specifieke momenten in een bepaalde context.

Uit de interviews die ik heb uitgevoerd bleek dat sommige mensen zeer goed in staat waren om de vergadering en wat er niet was gezegd te reconstrueren en waren ook zeer bewust van de actie-reactiepatronen die tussen mensen plaatsvinden. Anderen waren zich minder bewust van hun 'impliciete spreek-theorieën' of die van anderen, en legden eerder in algemene termen uit hoe ze zagen wat er tijdens de bijeenkomst gebeurde. Door de logica te onderzoeken die ze tijdens het interview in hun verhalen vertoonden, werden ze meer zelfbewust - net als ik - van hun spreek-theorieën en hun inschatting van de situatie.

Het is niet eenvoudig om de betekenis van de impliciete spreek-theorieën van 119 mensen van 17 boards over besluitvorming te begrijpen, maar ik lijk nu beter in staat om uit deze enorme dataset te synthetiseren. Mijn verhaal wordt beknopter, eenvoudiger en to the point.

Ik was me al zeer bewust van de alomtegenwoordigheid van het ongezegde in ons leven voordat ik deze boards ging verkennen. Terwijl ze over het ongezegde dingen praatten, werden anderen zich echter ook meer bewust van het fenomeen. Ik heb me ook afgevraagd wat de betekenis is van het feit dat de meeste boards die deelnamen aan het onderzoeken een interesse voor het fenomeen hadden. Hoe zou het gedrag in de boards zijn die geen interesse hebben in het onderwerp? Wat is daarnaast ook de invloed van mijn aanwezigheid op de besluitvorming en het ongezegde? Soms noemden boardleden tijdens vergaderingen bijvoorbeeld het ongezegde en keken me vervolgens aan en glimlachten. Of iemand verwees naar het onderzoek (ook vaak met de lach) terwijl ze met elkaar in gesprek waren over een specifiek onderwerp. Wellicht relevanter waren de 'onuitgesproken momenten' tijdens de interviews. Hoe beïnvloedden deze het onderzoek?   Omdat ik veel boards heb verkend, en alle baardleden interviewde over dezelfde bijeenkomst, denk ik dat de rijkdom van de data dit soort 'bias' overschaduwt. Met anderewoorden dat de kwaliteit van de data ondanks deze beïnvloeding toch hoog genoeg is om de invloed van het ongezegde op de  besluitvorming te onderzoeken en beschrijven. Ik heb het geluk dat er zoveel boards en baardleden aan dit onderzoek hebben meegewerkt. Anders zou het veel moeilijker zijn geweest om deze relatie tussen het ongezegde en de besluitvorming goed te onderzoeken.

Als je door het lezen van deze blog observaties of reflecties hebt die je met mij wilt delen, laat het me dan weten. Maar nu moet ik dringend weer verder met het schrijven van mijn papers.