Deel 3: Welke besluiten nemen boards?

Een derde vraag (zie ook vorige blogs) die uit mijn onderzoek over hoe het ongezegde de besluitvorming in boards beïnvloedt, naar voren kwam was: welke beslissingen worden wanneer genomen door boards en boardleden ?

Hoewel het soms evident was dat een besluit door de board werd genomen, bijvoorbeeld omdat alle boardleden werden gevraagd een juridisch document te ondertekenen, vond ik het over het geheel genomen erg lastig om te zien wanneer besluiten werden genomen. Als toeschouwer observeerde ik vooral hoe RvC-leden individueel een beeld probeerden te vormen over een bepaald onderwerp. Dus tijdens het onderzoeksproces vroeg ik me in toenemende mate af: welke beslissingen nemen boards eigenlijk? Is geen besluit ook een besluit? Tenslotte, vanuit de toezichthoudende functie geredeneerd is niets doen ook een besluit en geeft dit niets doen impliciet en ongezegd aan dat het besluit genomen is dat alles goed gaat. 

Het is duidelijk dat wanneer een strategie wordt goedgekeurd door het bestuur, dit een strategische beslissing betreft. Maar hoe zit het met besluiten die betrekking hebben op het salaris van een CEO, of het eens per jaar evalueren van de prestaties van de CEO, of het goedkeuren van de jaaragenda ? Als de jaaragenda bepaalt aan welke onderwerpen de board aandacht geeft, kan deze agenda gezien worden als strategisch. 

Expliciete bewuste concrete besluiten versus het impliciete, voorbewuste continue besluitvormingsproces
De eerdere vragen roepen nog een andere vraag op: hoe bewust en expliciet worden besluiten wanneer genomen door boardleden? Als een commissaris bijvoorbeeld het gevoel heeft dat hij zich zorgen maakt over de prestaties van de organisatie en / of de prestaties van de CEO en daarom besluit om een specifiek onderwerp te bevragen en te onderzoeken, moeten we dit soort impliciete beslissingen dan ook als 'strategisch' beschouwen? De effecten van dit soort beslissingen op andere boardleden en op de cohesie van de board kunnen namelijk aanzienlijk zijn. En hoe zit het met beslissingen die op een vanzelfsprekende manier worden genomen door commissies, omdat deze beslissingen als operationeel of tactisch worden beschouwd en de tijd ontbreekt om dit soort beslissingen plenair te bespreken? Hoe strategisch, functioneel en operationeel zijn deze werkelijk? Hetzelfde geldt voor de vraag hoe strategisch beslissingen zijn die worden genomen in informele gesprekken op de parkeerplaats? Is het niet zo met andere woorden dat de bedoeling van de board, geoperationaliseerd wordt via de combinatie van informele, impliciet en ongezegde en formele besluiten die boardleden nemen en het gedrag van de baardleden en van de collectieve board dat eruit voortvloeit?